گروه وبگردی «تیتر یک» ، اگر چه جریان های مختلفی از عادی سازی روابط تهران و قاهره در مصر نگران هستند و به روشنی در این راه سنگ اندازی می کنند، اما مخالفت سلفی ها و در راس آنها حزب النور که این روزها نماینده و سخنگوی سلفی ها شده و نفوذ مذهب تشیع را بهانه ای برای جلوگیری از عادی سازی روابط ایران و مصر کرده، باعث تعجب بسیاری شده است. اکنون بسیاری از تحلیلگران مسائل ایران می پرسند، چرا سلفی ها از نزدیکی روابط ایران و مصر بیمناک هستند و دائما صحبت از بازگشت تشیع به سرزمین فراعنه می کنند؟ آیا واقعا توطئه ای پشت این مخالفت ها وجود دارد؟

روز جمعه 5 آوریل، افرادی وابسته به جریان های تندروی سلفی در مقابل محل سکونت رئیس دفتر حافظ منافع ایران در قاهره تجمع کرده و  قصد ورود به خانه وی را کردند. در پی این اتفاق پلیس مصر وارد عمل شده و ضمن برخورد با معترضان مانع ورود آنها به محل سکونت رئیس دفتر حافظ منافع ایران در مصر شد.

حرکت اعتراضی سلفی ها روز جمعه زمانی آغاز شد که آنها در مقابل مسجد عمرو بن العاص که در آن کنفرانسی با هدف هشدار به مرسی بر سر عادی سازی روابط با ایران برگزار شده بود، تجمع کردند. حاضران در این تجمعات بر سنی بودن کشور تاکید کرده و آن را خط قرمز خود دانستند و همچنین گفتند که نباید عادی سازی روابط با ایران به قیمت امنیت ملی کشور تمام شود!

ولید اسماعیل، رئیس ائتلاف دفاع از صحابه و آل البیت در اظهار نظری تعجب برانگیز به روزنامه مصری الوطن گفت: «اعتراض ما در مقابل خانه رئیس دفتر حافظ منافع ایران در قاهره به این دلیل بود که به تهران این پیام را برسانیم که ما خطر امتداد خط شیعی را جدی می دانیم!»

این در حالی است که رئیس سندیکای حمایت از گردشکران با استقبال از سفر گردشگران ایرانی به مصر گفت که ما از گردشگران ایرانی به شرطی که امنیت ملی را تهدید نکنند، استقبال می کنیم. ما اکنون زمان کافی در اختیار داریم که تجربه حضور گردشگران ایرانی در مصر را بیازماییم تا حقیقت حضور آنها در کشور شناخته شود.

وی همچنین نگرانی مطرح شده از سوی سلفی ها مبنی بر حضور گردشگران ایرانی به عنوان مبلغان مذهب شیعی در مصر را رد کرد و گفت چنین چیزی را نه ما می پذیریم و نه محمد مرسی، رئیس جمهوری با آن موافق است. همان طور که جناب رئیس جمهور تاکید کرده است، روابط ایران و مصر باید همانند هر رابطه دیگری که قاهره با کشورهای دیگر برقرار می کند، بدون تبعیض و استثنا برقرار شود و این مساله ارتباطی به مسائل دینی و مذهبی ندارد.

در همین رابطه وائل قندیل، روزنامه نگار صاحب نام مصری در یادداشتی در روزنامه مصری الشرق به نوعی به ادعاهای جریان های سلفی علیه ایران پاسخ داده و آن را توهماتی غیر قابل باور از سوی آنها علیه گردشگران ایرانی دانسته است. وی در این باره نوشته است: در حالی که ما سال ها است ارتباطی با ایران نداشته ایم و روابط تهران و قاهره بیش از سه دهه معلق بوده است، چگونه می توان نسبت به برقراری این رابطه احساس هیستریک داشت.

وی در یادداشت خود همچنین می پرسد، چگونه است از اسرائیلی ها و گردشگران صهیونیستی که در خاک مصر سفارت خانه دارند و دائما به سرزمین ما گردشگر می فرستند ترس و واهمه نداریم در حالی که از ایرانی هایی که همانند ما مسلمان هستند و از سرزمینی اسلامی قدم به خاک کشورمان می گذارند، می ترسیم و علیه آنها تبلیغ می کنیم. آیا فراموش کرده ایم زمانی را که سخنگوی حزب سلفی النور با رادیو اسرائیل مصاحبه کرد و گفت که ما از همه گردشگران جهان حتی گردشگران اسرائیلی با هر رنگ و نژادی که باشند برای سفر به کشورمان استقبال می کنیم.

قندیل در یادداشت خود همچنین می پرسد: در کجای تاریخ آمده است که تهران ارتشش را برای جنگ با مصر فرستاد و فلسطین را بلعید و بیت المقدس را به استعمار خود در آورد و به مقدسات توهین کرد و ده ها هزار فلسطینی و مصری و عرب را در پنج جنگ کشت؟ باید از کسانی که به عادی سازی روابط تهران و قاهره ایراد می گیرند و دائما نسبت به مخاطرات آن هشدار می دهند و این مساله را در بوغ و کرنا می کنند، پرسید چگونه است که رابطه با تهران را رد می کنید اما مانعی برای عادی سازی روابط با تلاویو ندارید؟

در همین رابطه روزنامه مصری الاهرام نیز در یادداشتی به قلم مکرم محمد احمد، سردبیر این روزنامه نوشت: به هیچ وجه قابل درک نیست که سلفی ها از عادی سازی روابط ایران و مصر نگرانی دارند و آن را رد می کنند. سفر گردشگران ایرانی چه ضرری می تواند برای ما که نیاز مبرم به توریسم داریم، بگذارد؟ مصر بزرگ تر از آن است که دروازه هایش را به طور کامل در برابر ملتی مسلمان ببندد از ترس این که مورد توطئه احتمالی  قرار بگیرد. چگونه است که میلیون ها ایرانی به حج می روند و کسی از توطئه آنها بیمی ندارد اما چند هزار گردشگر ایرانی که به مصر می آیند خطری برای ما می شوند؟ چگونه است که حکومت عربستان رابطه خود را با ایران همچنان نگه می دارد اما ما از رابطه ای که هنوز برقرار نشده تا این اندازه می ترسیم و اعتنایی به وحدت مسلمانان نمی کنیم؟